Coronavirus

‘Como un hijo no deseado’

El diari digital iSabadell publica aquest mes d’agost una selecció dels microrelats més destacats entre els que es van rebre el passat hivern per participar al ja tradicional concurs de microrelats. Aquest és el relat guanyador en llengua castellana. No està titulat malgrat que l’hem anomenat Como un hijo no deseado.

Nací poco antes de Navidad, fruto del azar, la inconsciencia y la ignorancia. “No pasará nada”, decían mientras yo era concebido. A partir de entonces, todo se precipitó y fui creciendo de manera discreta, hasta que fue imposible continuar ocultándome. Las consecuencias de mi existencia se les antojaron desastrosas. Consultaron a especialistas para interrumpir mi progresión, pero fallaron y continué abriéndome camino. Es sorprendente que algo tan pequeño e insignificante pueda desafiar al saber médico. Tal vez se deba a que actuaron tarde: ya habían pasado cuatro meses y creyeron que me habían neutralizado. Pero resistí contra todo pronóstico, haciéndoles creer que me habían destruido.

Dos meses más tarde, seguros de mi desaparición, alzaron las campanas al vuelo y volvieron a las andadas, porque la carne es débil y el celibato se les antojaba un sacrificio inasumible. Fue en septiembre, nueve meses después del pecado original, cuando eclosioné, habiendo sobrevivido a todos sus intentos por acabar conmigo.

Y ahora, tras un año, sigo vivo y tratando de evolucionar. Utilizan nuevos métodos para derrotarme. Tal vez lo logren: esas vacunas parecen eficaces. Y debo admitir que soy como un hijo no deseado ¿Quién querría mantener vivo a un virus?

Frida Khalo

Comments are closed.